Hodowla kotów- jak zacząć
kot w domu/wyprawka dla kota
Nowy kot w domu? Pojawienie się czworonoga w domu wymaga odpowiednich przygotowań. Jakie akcesoria dla kota będą niezbędne? Czym najlepiej karmić kocię? W tekście porady dotyczące kompletowania wyprawki dla kota.
Ważnym momentem adaptacji kocięcia jest przybycie do nowego domu i związane z tym poznawanie otoczenia, domowników i innych zwierząt. Dla kota ważniejsze niż wielkość, jest odpowiednie rozplanowanie i oznaczenie poszczególnych miejsc w obrębie jego terytorium. Jak zaprojektować otoczenie kota, by nasz nowy pupil czuł się w nim jak najbardziej komfortowo?
Kocie terytorium
W zależności od miejsca zamieszkania właściciela (dom czy mieszkanie, a także wieś lub miasto), kot wyznacza wielkość swojego terytorium – może to być zarówno jeden pokój, jak i kilka metrów kwadratowych w ogrodzie. Lepsze i ciekawsze środowisko dla kota stanowi obszar z kryjówkami, gdzie zwierzę ma możliwość eksploracji i zabawy. Nawet największa, jednak pusta przestrzeń, wyda się kotu nieatrakcyjna. Kot dzieli swoje terytorium na cztery najważniejsze obszary: strefę odpoczynku, karmienia, zabawy i sanitarną. Człowiek powinien uszanować taki porządek, ponieważ zmiany mogą spowodować pojawienie się problemów w zachowaniu kota.
Chcesz wiedzieć więcej na temat obszarów kociej przestrzeni? Przeczytaj nasz artykuł.
Dowiedz się także, jak właściwie powitać kota w domu – obejrzyj nasz film!
Wyprawka dla kota – jak ją skompletować?
Dla ułatwienia przystosowania się do nieznanych wcześniej warunków należy podjąć pewne przygotowania. Konieczne będzie wyposażenie się w niezbędne akcesoria dla kota. Bez obaw – potrzeby nowego domownika nie należą do szczególnie skomplikowanych. Komfortowe funkcjonowanie wiąże się przede wszystkim z zapewnieniem kotu miejsca, w którym będzie mógł jeść, spać i załatwiać potrzeby fizjologiczne. Jego nowe środowisko zaprojektujmy więc tak, by z chwilą przybycia do naszego domu, miał dostęp do wszystkich niezbędnych przedmiotów.
Dowiedz się więcej na temat prawidłowej organizacji przestrzeni i życia kota niewychodzącego.
Jak wybrać legowisko dla kota?
Posłanie dla kota powinno być miejscem, w którym zwierzę poczuje się bezpiecznie. Może być to zamknięty koszyk, koci domek albo transporter. Kocie legowisko ustawiamy w miejscu osłoniętym od przeciągów i odizolowanym od domowego rozgardiaszu. Jeśli kot uzna przeznaczone mu miejsce za zbyt ruchliwe, sam może wybrać sobie najlepszą dla siebie lokalizację – na przykład szafę w sypialni. Kot najprawdopodobniej podejmie również próbę ulokowania się w naszym łóżku. Pamiętajmy jednak, że dorosły kot nie zrezygnuje łatwo z przywilejów, do których przyzwyczailiśmy go w dzieciństwie.
Miska dla kota i jej miejsce
Nasz kot będzie potrzebował dwóch misek: jednej na wodę i drugiej na karmę. Należy pamiętać o zapewnieniu kotu stałego dostępu do świeżej, czystej wody – bez względu na to, czy zwierzę spożywa tylko karmę w postaci suchej czy mokrej. Niektóre koty lubią podczas posiłku wyjmować jedzenie z miski i jeść prosto z podłogi. Uwzględniając taką możliwość, podłóżmy pod spód ochronną podkładkę, która będzie łatwa w czyszczeniu. Należy pamiętać, aby nie ustawiać kociej miski w pokoju jadalnym. Może to przyzwyczaić zwierzę do wspólnych posiłków z właścicielem i „żebrania” przy stole.
Właściwa kuweta dla kota
Podstawowa wersja kuwety to dość głęboki pojemnik, do którego wsypuje się żwirek. Obecnie na rynku dostępny jest szeroki wybór podkładów kuwetowych: żwirki tradycyjne, zbrylające, silikonowe, a nawet drewniane, które wykonane są ze sprasowanych trocin. Niektóre dostępne są w wersjach zapachowych. Im wyższa jest kocia kuweta, tym mniej żwirku zostanie rozsypane podczas użytkowania przez kota. Rozwiązaniem, które przeciwdziała obecności żwirku wokół kociej toalety, jest kuweta zamykana, która eliminuje również nieprzyjemne zapachy. Aby łatwiej przyzwyczaić do niej kota, z zamykanej kuwety można usunąć ruchome drzwiczki.
Gdzie ustawić kuwetę?
Kuweta dla kota musi stać w miejscu ustronnym, w którym nie niepokojony przez nikogo kot będzie mógł załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne. Czworonóg powinien mieć zawsze łatwy dostęp do swojej kuwety. Warto także pamiętać, by nie ustawiać jej w pobliżu kocich misek z pokarmem ani w miejscu często używanym przez domowników. Najlepiej do tego nadaje się zaciszne miejsce w łazience czy wnęka w mniej używanym pokoju. Więcej na temat prawidłowego doboru kuwety dla kota i jej ulokowania znajdziesz we wcześniejszym wpisie.
Drapak dla kota i inne zabawki
Potrzeba zabawy i eksploracji może być w części zaspokojona poprzez zapewnienie kotu możliwości wspinania się i skakania. Rozwiązaniem jest zakup tzw. „kociego drzewka” bądź tradycyjnego drapaka dla kota. W ten sposób uchronimy wyposażenie domu przed uszkodzeniami. W sklepach zoologicznych znajduje się wiele różnych zabawek i akcesoriów. Ważne jest, aby akcesoria dla kotów były wykonane z bezpiecznych materiałów. W zależności od tego, czy kot wychodzi na zewnątrz, dobrze jest zaopatrzyć się smycz i obrożę z adresówką lub pomyśleć o oznakowaniu kota czipem elektronicznym.
Żywienie nowego domownika
Jeśli zdecydowaliśmy się na wzięcie kota ze sprawdzonej, licencjonowanej hodowli, to trafi on do nas nie wcześniej niż po ukończeniu 12. tygodnia życia. Wcześniejsze odseparowanie kociąt od matki nie jest wskazane, ponieważ kotka ciągle jeszcze karmi swoje potomstwo. Zbyt szybkie odebranie matce małych kotków niesie za sobą także skutki psychologiczne w postaci zaburzenia procesu socjalizacji.
Do nowego domu kocięta powinny zatem trafić dopiero po zakończeniu okresu odsadzenia, gdy zostały już przestawione z pokarmu płynnego na stały i gdy pojawiły się u nich pierwsze zęby. W tym czasie zaczyna zanikać odporność, jaką matka przekazywała im dotychczas w mleku, co naraża je na różnego rodzaju infekcje. Niezbędne jest więc dobranie karmy, która odpowie na wszystkie potrzeby małego kociego organizmu. Czym karmić kota? W początkowym okresie wzrostu najlepsza będzie karma Royal Canin Mother&Babycat w formie suchych krokietów bądź Babycat Intensive w formie musu, w sosie bądź w galaretce. Ich skład wspomaga układ odpornościowy kota do 4. miesiąca życia.
Jak karmić kota na kolejnych etapach życia?
Po czwartym miesiącu życia u kota pojawiają się stałe zęby. Jego układ pokarmowy coraz lepiej radzi sobie z procesem trawienia. Ponieważ w tym okresie dochodzi do wzmocnienia układu szkieletowego i intensywnego rozwoju masy mięśniowej, zapotrzebowanie energetyczne kota wzrasta. Dobrym rozwiązaniem jest karma dla małego kota, która uwzględni wszystkie wymagania, jakie charakterystyczne są dla tego etapu dojrzewania. Najlepiej karmić kocię suchą karmą Royal Canin Kitten, która do 12. miesiąca życia zaspokaja potrzeby młodego zwierzęcia. Rozwiązaniem dla kociąt po sterylizacji jest natomiast karma Royal Canin Kitten Sterilised.
Regularne kontrole u weterynarza
W sytuacji, kiedy kocię pojawiło się w domu w wyniku wypadku losowego lub zostało osierocone, niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii, który oprócz oceny stanu zdrowia i wieku zwierzęcia, dobierze też odpowiednią dietę. Właściwe pożywienie będzie niezbędne na przykład w sytuacji, kiedy kocie powinno spożywać jeszcze mleko matki.
Szukasz zaufanego lekarza weterynarii? Sprawdź listę lecznic weterynaryjnych polecanych przez Royal Canin.
Należy pamiętać, że już od chwili przybycia kota do domu, nowy opiekun staje się odpowiedzialny za jego bezpieczeństwo. Z tego powodu dobrze pomyśleć o odpowiedniej socjalizacji kocięcia z innymi domownikami, w tym zwierzętami domowymi. Równie ważne jest wyeliminowanie lub zabezpieczenie możliwych zagrożeń, jakie kot może spotkać na swojej drodze w nowym środowisku.
Hodowla kotów- jak zacząć
Hodowla kotów rasowych to pasja i źródło utrzymania, znane ludziom już od co najmniej kilku wieków. Założenie własnej hodowli wymaga dzisiaj spełnienia szeregu wymogów formalnych i sumiennego przygotowania.
Jak założyć hodowlę kotów? Rozważ wszystkie za i przeciw
Hodowla kotów rasowych to pasja i źródło utrzymania, znane ludziom już od co najmniej kilku wieków. Założenie własnej hodowli wymaga dzisiaj spełnienia szeregu wymogów formalnych i sumiennego przygotowania.
Podstawowym celem hodowli powinno być powoływanie na świat kociąt, które będą lepszymi reprezentantami swojej rasy niż ich rodzice. Innymi słowy, rasa powinna przede wszystkim być ulepszana, a nie jedynie zwiększana pod względem populacji. Z tego względu zadaniem hodowcy jest przeprowadzanie dokładnej selekcji kotów i rozmnażanie tych, które wyróżniają się najlepszym zdrowiem, charakterem, wyglądem i standardem rasy.
Rozważ wszystkie “za” i “przeciw”
Zanim zdecydujesz się na założenie hodowli kotów, przemyśl dokładnie swoje motywacje oraz efekty, na jakie liczysz, podejmując tę decyzję.
Wbrew pozorom, prowadzenie hodowli kotów, nie oznacza samych przyjemności: otaczania się uroczymi zwierzakami i inkasowania po kilka tysięcy złotych za każde sprzedane kocię. W rzeczywistości praca ta bywa bardzo trudna, odpowiedzialna, wymagająca mnóstwa wiedzy oraz czasu.
Jeszcze przed przystąpieniem do rozmnażania kotów, powinieneś dokładnie poznać specyfikę rasy, którą zamierzasz hodować, zaznajomić się ze standardem rasy i przyswoić wszystkie informacje, związane z rodowodami. Dodatkowo, warto, abyś zdobył wiedzę dotyczącą zdrowia kotów, ich fizjologii oraz genetyki. Ważną kwestią jest także koci behawioryzm – nie znając jego zagadnień, prawdopodobnie nie będziesz w stanie odpowiednio wychować i socjalizować kotów z hodowli.
Kolejna ważna kwestia dotyczy pieniędzy. Wbrew pozorom, zakup rasowej kotki nie jest jedynym wydatkiem, jaki ponosi hodowca. Oprócz tego należy spodziewać się również opłat za rejestrację przydomka hodowlanego, rejestrację i składki w związku felinologicznym, udział w wystawach, krycie przez kocura, opiekę weterynaryjną i szczepienia dla kotki oraz kociąt, rejestrację miotu, wydanie rodowodów, żywienie pełnowartościową karmą.
Zakładanie hodowli – wybór odpowiedniego kota
Shutterstock
Jeżeli po rozważeniu wszystkich najważniejszych kwestii jesteś zdecydowany na założenie hodowli, powinieneś wybrać odpowiedniego kota rasowego, który da początek Twojej hodowli.
Obecnie za najpopularniejsze w Polsce uważane są:
- hodowla kotów syberyjskich,
- hodowla kotów bengalskich,
- hodowla kotów ragdoll,
- hodowla kotów maine coon,
- hodowla kotów rosyjskich,
- hodowla kotów perskich,
- hodowla kotów birmańskich,
- hodowla kotów norweskich leśnych.
Wybór odpowiedniej rasy podyktowany powinien być Twoją wiedzą, upodobaniami oraz planami. Kiedy wybierzesz odpowiednią z nich, przyjdzie czas, by kupić pierwszego kota. Oczywiście powinien on posiadać rodowód. Zwróć również uwagę na to, by kot pochodził z uznanej, dobrej hodowli.
Hodowla kotów rasowych – rejestracja w związku felinologicznym
W Polsce istnieje wiele stowarzyszeń oraz klubów felinologicznych. Różnią się one między sobą przede wszystkim regulaminem (warunkami, jakie będziesz musiał spełnić, by do nich przystąpić), wysokością kosztów (rejestracji oraz regularnych, zwykle corocznych, składek) oraz sposobem rejestracji (elektronicznie, osobiście, drogą pocztową).
Kiedy wybierzesz odpowiedni związek, w toku rejestracji przedstawić będziesz musiał przydomek hodowlany. Jest to pewnego rodzaju „nazwisko”, jakie będą nosiły wszystkie kocięta z Twojej hodowli.
Pierwsza wystawa kotów z hodowli
Kiedy oficjalnie jesteś już hodowcą, możesz zaprezentować swojego kota podczas wystawy. Oczywiście wcześniej będziesz musiał zgłosić zwierzaka do udziału w wystawie i wnieść odpowiednią opłatę.
Pamiętaj, że kot podczas wystawy powinien prezentować się jak najlepiej. Przygotowania do tego typu wydarzenia trwają zwykle co najmniej kilka tygodni. W tym czasie szczególną uwagę należy poświęcić pielęgnacji sierści, oczom, uszom czy pazurkom zwierzaka.
Jeżeli zdecydujesz się wziąć udział w wystawie, zadbaj o to, by wydarzenie to było dla kota jak najmniej stresujące.
Ustalenie planu hodowli kotów
Kiedy uporasz się z wszystkimi kwestiami formalnymi, powinieneś przygotować swój własny plan hodowlany. Ustal, jaki jest cel Twojej hodowli i zdecyduj, jakie cechy danej rasy chcesz ulepszać wraz z kolejnymi pokoleniami kociąt.
ciekawostki o kotach
Koty posiadają dodatkowy zmysł - połączenie powonienia i smaku oraz dodatkowy receptor, tzw. organ Jacobsona w górnej części podniebienia. Oto 16 ciekawostki na temat tych niezwykłych zwierząt
1. Każdy koci nos jest tak unikalny, jak linie papilarne u człowieka
2. Prawie 10% wszystkich kości kota znajduje się w jego ogonie
3. Koty nie mają obojczyka. Ten "brak" sprawia, że mogą wciskać się we wszystkie szczeliny, przez które może przejść ich głowa
4. Kot spędza ok 2/3 doby na drzemce. Oznacza to, że d
5. Kot nie widzi tego, co znajduje się bezpośrednio przed jego nosem. Dlatego często nie może znaleźć małych kawałeczków (np. jedzenia) na podłodze
6. Koty wydają z siebie ok. 100 różnych dźwięków, psy tylko ok. 10
7. Najstarszy grobowiec z oswojonym kotem został znaleziony na Cyprze i jest starszy od egipskich malowideł przedstawiających koty o ok 4 tyś. lat
8. Koty nie rozpoznają słodkiego smaku
9. Każdego roku w krajach azjatyckich zjada się ok milion kotów
10. W ciele kota znajduje się 230 kości, w ciele człowieka - 206
11. Kot może słyszeć dźwięki o dwie oktawy wyższe niż słyszy człowiek
12. Kąt widzenia kota wynosi około 185 stop
13. Koty widzą na odległość 36 metrów
14. W większości miotów znajduje się od 1 do 9 kotków. W rekordowym miocie było 19 kociąt, z których aż 15 przeżyło
15. Koty mają tzw. trzecią powiekę. Zapobiega ona wysychaniu oczu oraz powstawaniu innych uszkodzeń. Kiedy kot jest chory, jego trzecia powieka często zamyka się połowicznie
16. Ludzie, którzy są uczuleni na koty, nie są uczuleni na jego sierść, tylko na kocią ślinę lub drobinki naskórka osadzające się na sierści
ni
koty-informacje
Kot domowy (Felis catus[1][3], również Felis silvestris catus lub Felis (silvestris) domesticus) – udomowiony gatunek ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu[4] i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie[5]. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem.
W chrześcijańskiej, średniowiecznej Europie koty były tępione jako zwierzęta kojarzone z czarownicami (zob. chowaniec), ślad tych przesądów pozostał do dzisiaj w powiedzeniu o pechu przynoszonym przez czarnego kota. Również w Japonii uważano je za wcielenie demonów (zob. bakeneko). Nie oznacza to jednak, że koty nie towarzyszyły człowiekowi: odkryto między innymi chorwacki manuskrypt z XV wieku z widocznymi, odbitymi kocimi łapami[8]. Charakterystyczną duńską tradycją związaną z irlandzkim świętem Fastelavn jest „zabawa w kota w beczce” – ostatni przypadek wykorzystania żywego zwierzęcia zanotowano około 1880 roku w Reersø[9]. O wiele lepiej traktowano koty w kulturze islamu. Nawet prorok Mahomet miał kota o imieniu Muezza. Również w świątyniach buddyjskich (np. w Birmie) niekiedy hodowano te zwierzęta.
Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów; współczesne wzorce niektórych starszych ras znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech (jak w przypadku kotów perskich czy syjamskich). Znaczna liczba kotów domowych żyje samodzielnie w miastach (w Polsce są to tzw. koty piwniczne lub dachowce).
awany za gatunek inwazyjny[6].
Kot domowy ma okrągłą głowę, duże oczy przystosowane do widzenia w niskim natężeniu światła, spiczaste uszy. Posiada bardzo dobry słuch i wzrok; węch około czterokrotnie silniejszy od ludzkiego oraz dobrze wykształcony zmysł dotyku. Posiada włosy czuciowe, wydatne zwłaszcza nad górną wargą (popularnie „wąsy”), także nad oczami i na policzkach oraz po wewnętrznej stronie przednich łap. Pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu, może też krzyżować się ze żbikiem.
Pazury kota są ostre, zakrzywione, zaopatrzone w specjalny mechanizm umożliwiający ich chowanie. Pazury rosną przez cały czas i koty muszą je ścierać drapiąc. Drapanie jest także formą oznaczania terenu, ścierając pazury kot pozostawia swój zapach.
Niezwykle ważnym narządem jest język. Służy nie tylko do wylizywania sierści, ale przede wszystkim pozwala pobierać pokarm oraz wodę – koci język musi być na tyle zwinny, by zdążyć, pomimo oddziałującej na wodę grawitacji, wciągnąć słup cieczy do pyska. W przypadku utraty języka zwierzę jest w stanie przeżyć zaledwie dwa, trzy dni[11].
Koty wykazują heterodontyzm i difiodontyzm (co jest typowe dla ssaków). Młody kot ma 26 zębów[
Dzienna długość snu kota jest zmienna, zwykle śpią one od 12 do 16, średnio 13-14 godzin. Niektóre koty mogą spać nawet 20 godzin w ciągu doby.
Koty są zoofagami, ich układ pokarmowy przystosowany jest tylko do pokarmów mięsnych (krótkie jelito cienkie).
Normalna temperatura ciała kota waha się od 38 do 39 °C. Gorączka u kota występuje, gdy temperatura jego ciała przekracza 39,5 °C. Temperatura 37,5 °C oznacza hipotermię.
Serce kota w normalnych warunkach bije od 140 do 220, a podczas odpoczynku od 150 do 180 uderzeń na minutę.
Koty nie używają tak, jak inne zwierzęta, jakichkolwiek zbiorników wodnych do mycia się. Czyszczą swoje futro kilkakrotnie w ciągu dnia, liżąc sierść, a tam gdzie nie sięgają językiem – zwilżoną językiem łapą, wycierają dokładnie całe ciało. Język kota jest szorstki (ma wiele małych „haczyków”, tzw. zębów rogowych języka), przez co skutecznie wygładza sierść, usuwa brud z futra i siwe, obumarłe włosy. Połykanie włosów w trakcie higieny może prowadzić do zakłaczenia, czyli powstawania pilobezoarów (zwanych także wypluwkami lub potocznie kłaczkami). W usunięciu zakłaczenia pomaga kotu jedzenie trawy oraz niektórych rodzajów surowego mięsa, dzięki czemu jego układ trawienny działa lepiej i nie jest zanieczyszczony.
Kotki
w domu mam 5 kotów, każdy z nich ma 2 lata, moje kotki są bardzo grzeczne, nie brudzą, a w dodatku zabezpieczają mój dom przed szkodnikami i gryzoniami, moje kotki nazywają się burza, niszczyciel, błyskawica, grom i sokół.każdy z moich kotków jest innej rasy, mam trzy dziewczynki i dwóch panów.
